<div id=":19h" gt="" m153312c01a11ce7f="" adp="" style="font-size: 12.8px; direction: ltr; margin: 5px 15px 0px 0px; padding-bottom: 5px; position: relative; color: rgb(34, 34, 34);"> <div id=":19g" style="overflow: hidden;"> <div dir="ltr"> <div dir="ltr"> <div style="margin: 0px;"><span style="font-size: large; color: rgb(192, 0, 0); line-height: 18.4px;">Okuyanlar ağlayıp hüzünlenecekler mı, gülecekler mi, yoksa mutfağa gidip yemek mi yapacaklar kestirmek zor. Hayata dair tatlı tuzlu ne varsa…</span></div> <div style="margin: 0px; font-size: 12.8px;"><b><font size="4"> </font></b></div> <div style="margin: 0px; font-size: 12.8px;"><font size="4"><img src="/images/upload/Mutfaktaki Teselli (1).jpg" width="250" height="391" alt="" /> </font></div> <div style="margin: 0px; font-size: 12.8px;">Özlem Birsel Graves’in Abis Yayınları’ndan çıkan “Mutfaktaki Teselli” adlı kitabı büyük ilgi görüyor. 24 yıl önce Au-pair olarak gittiği İngiltere’ye yerleşen Özlem BirselGraves’in hikayesi yazarın samimi anlatımı ve hatıralarıyla birleşince okuyucuyu mükemmel bir şekilde kendine bağlıyor. Her bölümde Özlem’in çocukluğundan, annesinden anılara yolculuk yaparken çok özel tariflerle farklı lezzetlere uzanıyorsunuz.</div> <div style="margin: 0px; font-size: 12.8px;"></div> <div style="margin: 0px; font-size: 12.8px;">Özlem Birsel Graves’in otobiyografik özellikte kaleme aldığı “Mutfaktaki Teselli” anlatımda ki duygusallığı ve samimiyetiyle dikkatleri üzerine çekiyor.<br /> <br /> <strong><span style="color: rgb(128, 0, 128);">Kitaptan bir bölüm:</span></strong><br /> “Annemin ölümünün ardından evini boşaltırken mutfak dolabında bulduğum, içinde beğendiği tarifleri topladığı, sayfaları yemek lekeli, mavi plastik kaplı, bu küçük bakkal veresiye defterini alıp oturuyorum pencerinin önüne. Kutsal bir emanete dokunurcasına dikkatle açıyorum ilk sayfasını. Mutfaktan gelen lezzetli yemek kokuları gibi sayfalarından çocukluğumun anıları sihirli kelimerle yayılıveriyor odaya. Özlediğim anne kokusunu duymaya çalışıyorum sararmış sayfalarında, çünkü annem hep yemek kokardı ben okuldan eve geldiğimde... Annesi çalışmayan çocuğun okul dönüşü şahanedir. Boynundaki ipe takılı anahtarla açmaz sessiz evin kapısını annesi ev hanımı olan çocuk. Kurabiye kokusu duyulur daha dış kapıdan girmeden, kapı önünde ayakkabılar vardır genellikle evde misafir olduğunu belli eden, el öpme faslı çabucak savuşturulup ikramlara dalınır tatlısıyla, tuzlusuyla.”<br /> <br /> “Kökleri Selaniğe uzanan annemin yemek kitapları olmadı hiç hiç, turist olup dünya mutfaklarını da denemedi, tadına baktığı en egzotik yiyecek ananastır, yeni bir tat peşinde değildi. Onun marifeti artık neredeyse genlerine işlemiş olan geleneksel tarifleri en iyi şekilde pişirip müthiş yaratıcılığıyla en güzel şekilde sunabilmesiydi.”<br /> <br /> <strong><span style="color: rgb(255, 0, 0);">YEMEK BİR SEMBOL KİTAPTA</span></strong><br /> “Yemek bir sembol kitapta, sevginin sembolü, ayni zamanda ani ve erken kaybedilen uzaktaki anne ile kurulan bir kopru. Özlenilen annenin mutfakta izlerini sürmek bir bakıma. Tadlar, kokular, dokular, anılar, kelimeler hatta mevsimler önemli Özlem için. Bunlardan herhangi biri geçmişe gömülmüş sıradan bir çocukluk ya da gençlik anına geri dönmesi ve ayrıntılarında kaybolması, duygusal keşifler yapması için yeterli.<br /> <br /> Her bölümde Özlem’in çocukluğundan, annesinden yani geçmişinden ayrıca İngiltere’de hayatına girmiş kişilerden farklı yemek tarifleri de var. Ancak bu kitap tek başına bir yemek tarifleri ya da kişisel gelişim kitabı olmadığı gibi bir gezi, anı, ruh ve beden sağlığı kitabı da değil.” </div> </div> </div> </div> </div>